I TAK BĘDĘ SIĘ UŚMIECHAĆ SZEROKO, SZEROKAŚNO!!...

"Wiem, że nie przyjdziesz, w głuchą wsiąkam ciszę,

którą naokół otoczona jestem,

i czekam, każdym łudząc się szelestem,

że może Twoich kroków szmer usłyszę.

Wiatr liśćmi lekko po sadzie kołysze

i mota przedzę niebieskich obłoków...

Cicho, nie słychać żadnych ludzkich kroków,

wiem, że nie przyjdziesz, w głuchą wsiąkam ciszę.

Kwiaty coś szepcą, grają pszczelne roje,

Puch śnieżnobiały sypie się z czereśni.

Cicho, choć pełno woni, blasku, pieśni...

Chociaż wiatr szumi, srebrne szumią zdroje.

Wiem, że nie przyjdziesz i dziwnie sie boję,

bo nowy zawod czyha na mnie, czeka...

Słucham... Nic - tylko wieś huczy daleka,

kwaity coś szepcą, grają pszczelne roje."

            - Maria Czerkawska

Mogłam to mieć. I miałam: przez chwilę, tylko wtedy. I nawet jeśli to miało być tylko to i nic więcej - to i tak nie zamieniłabym tego na nic na świecie.