:-)

Czytam i czytam i czytam i wciąż jestem zaskakiwana nowymi mądrościami. "Istnieją dwa powody,  dla których ludzie nie spełniają swoich marzeń. Najczęściej po prostu uważają je za nierealne. A czasem na skutek nagłej zmiany losu pojmują, że spełnienie marzeń staje się  możliwe w chwili, gdy się tego najmniej spodziewają. Wtedy jednak budzi się w nich strach przed wejściem na ścieżkę, która prowadzi w nieznane, strach przed życiem rzucającym nowe wyzwania, strach przed utratą na zawsze tego, do czego przywykli. Ludzie tęsknią za całkowita odmianą, a jednocześnie pragną, by wszystko pozostało takie, jak dawniej." (To cytat z powieści Paulo Coelho "Demon i panna Prym", kto nie zna, niech prędko nadrobi zaległości; myslę, że warto).

Wnioski? Jeśli niczego się nie pragnie - nie dozna się rozczarowania, jeśli się nie ryzykuje - nie można przegrać (jaki smak miałoby życie bez odrobiny goryczy?? Pewnie jałowy. I trudno byłoby cieszyć się z sukcesów). Czasem trzeba po prostu iść tropem i zobaczyć, dokąd doprowadzi. Nawet jeśli kończymy w ciemnym tunelu z lokomotywą jadącą z przeciwka.

Przeraża mnie upływ czasu i ta świadomość, że z każdą chwilą moje życie mija. Co zrobić, jak żyć, by z perspektywy niczego nie żałować?? I jednocześnie nie mieć wrażenia, że coś mnie ominęło, że czegoś nie poznałam - ze strachu,z braku okazji, czy głupiej obawy: "nie wypada"?